Owa Mała Barcja okazała się nie być taką \"małą\". Blisko 13 kilometrów, głownie asfaltowej drogi, dało o sobie znać, zwłaszcza że i tempo wędrówki powodowało rozciąganie się \"wycieczki\" na kilometr z okładem.
Ale Mała Barcja ukazała też swoje skarby, przynajmniej ich część. Na mnie, osobiście, duże wrażenie zrobił kościół w Ramsowie, jego barokowa oprawa i ciągłość tradycji. Tradycji katolickiej, której ślady - w postaci zachowania tabliczek z nazwiskami \"właścicieli\" miejsc w ławkach nawy głównej - zachowano jeszcze z przedwojnia.
Udział trójki maluchów w pieszej wycieczce (o czym już pisała Aga) jest dosyć odważną - by nie napisać lekkomyślną - decyzją ich rodziców. Gdyby nie pomoc \"transportowa\" innych wędrowców z całą pewnością nie przebyłyby tej trasy własnymi drobnymi stópkami.
Na koniec chciałbym pokłonić się pani Barbarze Dąbkowskiej, za erudycję i swadę z jaką usiłowała przekazać nam część tej wiedzy jaką dysponuje.
Pozdrawiamy wszystkich poznanych na szlakach, nie tylko Małej Barcji.
